Deze week gaan mijn laatste nieuwjaarskaartjes eindelijk op de post. Maar jammer genoeg kan ik niet aan iedereen die ik een verkiezingsbrief stuurde ook een nieuwjaarskaart sturen. Dat komt door de regels van de kiezerslijst.
In aanloop naar de verkiezingen kon ik heel wat kennissen en vrienden in Schoten een brief sturen. Je kent dat, zo’n brief waarin je jezelf aanprijst en mensen probeert te overtuigen om voor jou te stemmen. Een typische verkiezingsbrief.
De reden dat ik vele kennissen een brief kon schrijven was doordat ik toegang had tot de kiezerslijst. In deze lijst staan alle kiezers die mogen deelnemen aan de lokale verkiezingen. Je kan er de volgende zaken op terug vinden: achternaam, voornamen, adres en geboortedatum. Je kan zo dan controleren of niemand onterecht uitgesloten werd.
Deze lijst wordt aan de politieke partijen ter beschikking gesteld van eind augustus tot aan de dag van de verkiezingen. De regels over het gebruik hiervan zijn duidelijk omschreven. Je kan die ook hier terugvinden. Het is dan ook met deze kiezerslijst dat je gepersonaliseerd drukwerk kan opstellen.
Veel mensen ken je van naam en van gezicht. Via facebook blijf je in contact, zover je elkaar al niet tegenkomt op straat of op een of ander Schotens evenement. Hen een extra brief sturen om hen te overtuigen is daarom als startend politicus ideaal. En doordat je naar mensen stuurt die je al lang kent, is dat ook niet zo vreemd… alleen ken je hun adres niet (meer).
Maar een van die belangrijke regels zegt duidelijk dat je na de verkiezingsdag geen gebruik meer mag maken van die lijst. Alle kennissen die ik ken, maar waarvan ik niet weet waar ze wonen, kon ik dus geen nieuwjaarskaart meer sturen.
En dat is jammer. Want het is een laagdrempelige manier om (terug) contact met elkaar te leggen.
Ontvang je nog toch nog graag een nieuwjaarskaart? Laat het hier weten!