Verschillende mensen vragen me om stemadvies. “Op wie ga jij stemmen?” Ik vertel daarbij dat ik liever op personen dan op lijsten stem. Hieronder geef ik mijn naam voor het Europese parlement en waarom.
Voor Europa stem ik, zonder twijfel, Wouter Beke. De reden ligt voor mij in zijn gedrag op 22 maart 2016. Velen rekenen hem enkel af op zijn ministersperiode, maar volgens mij is dat onterecht. Dat hij als politiek verantwoordelijke ontslag moest nemen voor de kinderopvangcrisis, zegt niets over zijn eigen capaciteiten, maar is de rol die je als minister nu eenmaal draagt.
Rust na terreur
Op 22 maart 2016 vonden in Zaventem en Brussel de terroristische aanslagen plaats. Ik werkte toen nog zelf in het Vlaams Parlement. Toen ik op kantoor kwam, was de aanslag in Zaventem net gebeurd. Er was spanning en de veiligheid werd aangescherpt.
Niet veel later ontplofte de bom in de metro, vlakbij het station Maalbeek. Net boven dat station lag het partijhoofdkwartier van CD&V. Het gebouw trilde bij de explosie en, hoewel de inkomhal dienst deed als EHBO-post, besliste de brandweer iets later om het gebouw te evacueren vanwege instortingsgevaar. Al het aanwezige personeel moest een tijdelijk onderdak krijgen, want Brussel zelf was in “lockdown” (pas 4 jaar later leerden we kennen wat een echte lockdown was). Ze werden bij ons op kantoor ondergebracht.
Het was een hectische situatie. Sommige personeelsleden waren vermist en konden niet gelokaliseerd worden. De evacuatie had zo snel plaatsgevonden dat heel wat mensen zonder gsm, portefeuille of andere persoonlijke spullen hadden moeten vertrekken. We zaten binnen opgesloten en het beschikbare nieuws kwam enkel via de media.
Binnen deze chaos nam Wouter Beke een rol op die ik nog steeds bewonder: Hij hield korte tussentijdse personeelsbriefings. Daarin gaf hij duidelijke richtlijnen, met de beschikbare info. Bijvoorbeeld raadde hij iedereen aan van de vaste telefoonlijnen te gebruiken om het thuisfront te gerust te stellen (het gsm-netwerk lag plat). Hij liet weten welke vermiste collega’s allemaal gelokaliseerd waren en hoe het met hen ging (enkele collega’s zaten immers ook op die metrolijn, gelukkig allemaal ongedeerd). Hij regelde dat de persoonlijke spullen door een paar mensen (onder begeleiding van de hulpdiensten) uit het kantoorgebouw gehaald konden worden. Tot slot organiseerde hij, met de aanwezige chauffeurs, een pendeldienst om iedereen thuis te krijgen (het openbaar vervoer lag immers plat).
Conclusie
Wie in zo’n complexe situatie rust, kalmte en hoop kan brengen, is volgens mij in staat om ook de complexe dossiers op Europees niveau bij te sturen… Dat hij inhoudelijk aanleunt bij mijn eigen gedacht is uiteraard mooi essentieel.
Meer info over alle CD&V-kandidaten vind je hier.